Chumi hnu chuan dil thlang lam an pan a. Thingbuk hlim nuam takah hian thuthmun an rem dun a. Thliim lo tlehin Ann-i sam a chhem len siau siaute leh a kawr a chhem chet hlak hlakte chu Bob-a chuan hmuhnawm titakin a thlir vawng vawng mai. Serthlum tui leh chhang khawro tlem an neih chu lungawi takin an ei dun ta a. Ann-i chuan, “Hetiang reng a picnic hlimawmah hian lo kal ka inbeisei reng reng hleinem,” a han ti chhuak a.
Bob-a chuan, “Kei rawlthar mai nen lehnghal hi chuan tiraw?” a lo ti let ve a. “Kaikuang leh phengphehlep man mai mai ni mah ila, ka nu leh pate chuan hria se, min fiam nasa ngawt ang. Ka thian dangte pawhin min chhiah an chak ngawtin ka ring. Zirtirtu dangte pawhin an nuihzat viau mai thei che a ni. Ni lo’m ni,” a han ti leh a. Ann-i chuan, “Ni khawp mai, ka hlauthawng angreng viau. Engtia lo kal ve ringawt nge ka nih ka hrethiam bik lo,” a lo ti a.
Chutiang bak chuan Ann-i leh Bob-a chuan hun an hmang ngai lo. Phengphehlep lian pui pui leh kaikuang man a, theitui um hnihte an in chuan an hlim tawk em em a ni.
Thawhtanni a lo thleng a. Chumi tuk chuan Bob-a chuan Ann-i nghak chhuak zo lovin sikul lam a pansan a. Ann-i sikul rawn kal pawh chu a lu a nat avangin a haw hma ta nghe nghe. A tuk thawhlehni tlaiah erawh chuan pindan reh reih maiah an inhmu leh thei ta. Bob-a chuan blackboard a tifai a. Ann-i hna a lo thawk mial mial bawk a. Banga sana lianin dar 5:00 a rawn khawn rik bul bul chuan an phawk dun hra mai. Ann-i chuan a pen a dah a, Bob-a hnenah chuan, “Bob, lo kal lawk teh.”
Bob-a chu a lo kal phei vat a. Ann-i chuan a lo thlir vawng vawng mai a, “Bob, i hnena ka thusawi tur hi hria la chu mak i ti viau mai thei a ni.”
Bob-a chu a ngawi vang vang a. Chutah, “Kan pahnih chungchang hi a ni ang maw?” a han ti ve a.
“Bob, kum eng zat nge i nih?” “Kum 14 ka hmang dawn mek.” “Kum engzat nge ka nih i hria em?” “Hria e, kum 24 i nni tih an sawi ka hria. Miss Ann, kum 10 hnuah chuan kum 24 ka rawn ni ve tawh maia inngaih chang ka nei thin.”
“A ni khawp mai Bob, a chang chuan kum 24 mi ni mai awm hian i khawsa thin reng a ni.” “Tak tak maw?” “Bob, lo ngaithla teh. Kan inkarah thil awm mek hi kan hriathiam dun nghet berah inpawmtawn mai ila a tha t ka ring. Nang ang hian ka sikul naupang ka la ngaina ngai bik lo va,” a thaw hak a. “I tan pawh zirtirtu ngaihnatawm ber ni-ah ka inngai.” “Nilo, chu ai chuan a la thuk zawk a ni.” “A ni mai thei. Mahse, Bob, mite min ngaihdan tur hi ngaihtuah tel a ngai si alawm. Khawvela awm kan ni miau si a. I bula ka hlim thinzia hi i lakah hian zep ka tum hauh lo. Naupang naran zawng i ni mawlh lo tih ka hria. I nungchang duhawm leh i thatna hian min hnehzia hi mak ka ti thin. mahse, kan kumte hi he khawvelah hi chuan min daidantu a ni tlat si a nih hi.”
Bob-a chuan, “Tun ai hian kum 10-in lo upa ila. Feet khat zetin lo sang zawk bawk ila chu, engkim a fel ni mai tur,” a han ti sap a.
Ann-i chuan, “Engtikah emaw chuan puitlinna hi nungchang leh chetzia atangin an la teh mahna le. Tunah erawh chuan kum leh ruangam atangin kan la inteh lo thei si lo va.”
“A pawi ngawt mai.”
“Kei pawh pawi ka ti. Mahse, engmah kan tidanglam thei si lo.”
“A dik khawp mai.”
Ann-i chuan, “Chuvangin, eng kawng emaw chu kan zawn a ngai a ni. Vawi tam tak ka ngaihtuah tawh a. Hmun danga insawn mai hi a thain ka hria.”
“Chutiang em zawng a ngai lo vang. Kan chhungkua kan insawn thuai dawn a lawm. Ka pa’n hna thar a hmu a. Greentown atanga Km. 80 vela hlaah a ni. Chuta tang chuan ka rawn tlawh thin ang che. A pawi dawn em ni?” (Chhunzawm tur)