“A…. a that ka ring chiah lo.”
“A pawina tur reng kan hre ve lo.”
Sikul pindan chu a reh tlawk tlawk a. Rilru baihvai taka an ngawih dun vang vang hnu chuan Bob-a bawk chuan ngui raih hian, “Engtizia nge hetia kan lo awm mai hi le,” a’n ti chhuak phawng a. Ann-i chuan,”Ka hre bik lo le, tumahin an hre lo vang. Khawvelah hian inhmangaih lo turte inhmangaih ta tlat hi an awm thin a. Hriatthiam a har a nih hi,” a han ti a. “Thil pakhat i hriat reng atana ka duh chu, tunah hrehawm ti hle mah ila, eng tikah emaw chuan kan la hlim leh ngei ang. I awih em?” a han ti zui leh a.
“Chu, min lo nghak dawn tihna em ni?”
“Kum 10 zet mai maw.”
“Ni e, chutih hunah chuan kum 24 ka ni tawh dawn asin.”
“Kei zawng chutih hunah chuan kum 34 ka lo ni tawh thung si ang a, ka lo danglam vek tawh mai thei a, mi hrang daih pawh ka lo ni thei asin. Bob, a rem theih ka ring lo.”
An ngawi dun vang vang a. Bob-a chuan,”Engtikah mah nghilh ni ka nei lo’ng che,” a rawn ti chhuak ta phawng mai a.
Ann-i chuan, “Min hre reng thei lo vang Bob,” a lo ti a. Bob-a erawh chuan, “Theihnghilh miah loh dan tur che ka hria alawm,” a lo ti ve thung a.
Ann-i chu blackboard hru fai tur chuan a tho ta a. Bob-a chuan, “Ka lo pui ang che,” a lo ti thuai a. Mahse, Ann-i chuan, ” A ngai lo Bob, lo va haw tawh zawk rawh,” a ti ta tlat a.
Muangchangin Bob-a chu a chhuak ta a. Ann-i’n hmanhawh hauh lova blackboard a hrufai chu tukverh darthlalang atang chuan a lang thei a. Bob-a kal pahin a hawi let a hawi let a.
A kar lehah chuan Bob-a te chhung chu an insawn ta a. Km 80 leka hla ni mah se, Greentown chu kum 16 chhung teh meuh a tlawh ta lo va. Amah pawh kum 30 mi niin nupui a nei tawh nghe nghe.
Favang lai hian tum khat chu Bob-a te chuan an zin kawng a nih avangin Greentown-ah chuan zan riaka cham an tum a. A nupui chu hotel-ah kalsanin an khaw hlui chu a fang kual a. Miss Ann-i chanchinte chu a zawt kual a, a chhanna dawn erawh chuan a barakhaih hle mai. “Kha zirtirtu hmeltha tak mai kha maw? Kum 1936 khan a thi ta.”
Bob-a chu a bing chuai chuai a. “Pasal a nei hman em?” an ti leh hram a. “Nei lo, pasal a nei hman ta lo a nih kha.”
Bob-a chuan thlanmual a pan nghal a. Rei a zawn hmain Ann-i thlan pawh chu a va hmu ta thuai a. A thlan lungah chuan tawi tein ‘tihian a lo inziak a:
Ann Taylor
1910-ah a piang a
1936-ah a thi.
“Bob, kum 10 hnuah chuan ka danglam daih tawh mai thei asin,” Ann-i’n a tih chu a ngaihtuah chhuak a. Tunah zet zawng kha zirtirtu duhawm tak kha a lo danglam ta hle mai. Ama hriat tawk lek hian, “Ann duhtak, tunah chuan nang aiin kum 4 laiin ka lo upa tawh a nih hi le. Tui takin mu ang che aw,” a ti a. Phur lo takin hotel lam chu a pan leh ta a.